Interview: Denise Baaij straalt op West End!

Denise Baaij maakte in de Nederlandse versie van Miss Saigon (2011) haar professionele debuut. Daarna ging ze een jaar werken in de shows op de Holland America Line. Om vervolgens in Miss Saigon in Zweden een totaal vreemde taal de zelfde rol te vertolken. Na weer een jaar op een cruiseschip speelt Denise deze week de laatste voorstellingen van Miss Saigon op het mekka van de musical: West End, Londen! Kortom reden genoeg om deze Nederlandse met internationale ambities wat vragen te stellen.

Door: Robin Streppel

Foto:  Jacqueline  Berghoef

Je speelt sinds enkele maanden in Miss Saigon op West End, hoe was het om in deze rijdende trein te stappen?
“Ik ben 30 november in London begonnen nadat ik begin november een berichtje kreeg of ik auditie wilde komen doen om iemand te vervangen. Natalie Mendoza (Gigi) zou weggaan en Marsha Songcome (1st cover Gigi) zou doorschuiven naar lead. Ze hadden dus een nieuwe Mimi nodig. Ik ben 11 november naar London gegaan om auditie te doen en kreeg de 16e te horen dat ik was aangenomen. Binnen twee weken moest ik zaken regelen en hup naar London! Maandag de 30e was m’n 1e repetitie. Gelukkig kende ik al wat mensen in de huidige cast: Maria Graciano, Eloisa Tan, Gavin Tsang uit Miss Saigon Nederland, Marsha Songcome en Romeo Salazar uit  Zweden en Michael Macalintal uit NL. Maria is assistent dance captain hier en heeft mij in twee weken ingewerkt. Enerzijds is het heel gek om in een cast te stappen die al zo lang samenwerkt. Je hebt niet de opbouw die je samen doormaakt, de groei, het proces. Ik kan me dat ui Nederland nog wel herinneren, je kijkt samen documentaires, je praat over de oorlog, wat dat met je doet. Je onderzoekt samen! Dat was hier helemaal niet aan de orde, eigenlijk was het  vooral heel technisch. De choreografie leren en m’n track, dus waar wanneer en met wie. Thank god for muscle memory! Ook al is het ondertussen zowat vier jaar geleden sinds Saigon Nederland, het kwam allemaal vrij makkelijk terug. En in Nederland was ik ook Mimi! Veel hetzelfde dus. Maar ook weer helemaal niet omdat je weer met andere mensen werkt. Halverwege de tweede week repeteren waren er veel zieken. Er waren meiden te kort in het ensemble, dus heb ik al vast mijn officieuze première Dreamland gehad. 14 december was mijn echte première, op mijn verjaardag! Iedereen was heel supportive, voor hun is het ook leuk om weer ‘nieuw bloed’ in de show te hebben. Dat geeft weer een andere energie, dynamiek.”

Je speelde ook in Nederland en Zweden in deze productie. Hoe is het om een musical in het Zweeds te zingen en te spelen?
“Miss Saigon in het Zweeds was heel apart maar ook heel gaaf! De show, set up, was compleet anders. De muziek is uiteraard hetzelfde en het verhaal, maar de manier waarop alles werd vormgegeven was anders. In Dreamland waren er lady-boys en in Bangkok was ik een paard! Ik zat in de periode voor Zweden op een cruiseschip en ik kreeg al mijn materiaal toegestuurd via mail. Ja en dan maar leren! Ik heb alles fonetisch uitgeschreven en het geleerd puur als klanken. Net een papegaai. In het begin wist k dus ook echt niet wat k precies zong. Ook hier scheelde het wel dat ik het in Nederlands al had gedaan.. Toen ik eenmaal in Malmo aankwam waren ze al twee weken aan het repeteren, maar ik ben aangesloten en heb toen mee gerepeteerd. Er was ook een opera koor dat meewerkte aan deze productie, zij zongen alles mee dus er lag wat minder druk op het vrouwen ensemble, er zijn al weinig vrouwen per show. Ik  was hier ook cover Gigi zoals in Nederland dus ik moest een solo nummer in het zweeds leren! Uiteindelijk heb ik het maar 1 keerhoeven spelen, maar dat was wel heel spannend!”

Je bent ook de wereld over gegaan op een cruiseschip. Een internationale carrière. Hoe is dit ontstaan?
“Tijdens Saigon Nederland kwam het onvermijdelijke moment dat het einde in zicht komt en je een nieuwe baan moet proberen te vinden. Ik ben naar de auditie gegaan voor Stiletto Entertainment, dit is het productiebedrijf uit LA dat dat jaar voor het eerste naar Amsterdam kwam om te audities te organiseren voor hun shows op Holland America Line schepen.  Ze waren enthousiast en ik kreeg bijna meteen een contract aangeboden op een van de schepen, de MS Rijndam. Ze gingen hier compleet nieuwe shows voor creëren en ze wilden shows met een internationaal karakter maken. Vandaar ook hun zoektocht naar meer internationale artiesten. In plaats van alleen maar Amerikanen en/of  Britten. Leuk weetje: ik was hun allereerste Nederlandse artiest! Na mij zijn er nog vele gekomen, gelukkig. Ik ben naar LA gevlogen voor de repetities, en deze waren heel leuk. Omdat het nieuwe shows waren, hebben we eigenlijk mee kunnen creëren. En de choreografen en musical directors hebben de nummers ook behoorlijk op ons geschreven, op onze kwaliteiten. Heel bijzonder! Ik heb uiteindelijk 2 contracten gedaan voor Holland America Line en heb zo ontzettend veel van de wereld gezien! Het eerste contract was Mexico, Centraal Amerika, Caribisch gebied, Middellandse Zee gebied en Baltisch (Scandinavie etc). Heb op dit schip ook mijn man leren kennen die als Youth Program Coordinator werkte. Tweede contract op de MS Oosterdam was Canada, Alaska, Hawaii (hier ben ik getrouwd!), Australië, Nieuw Zeeland, Fiji.”

West End is het mekka van de musicalwereld, wat maakt het spelen in Londen anders dan in Nederland?
“Het verschil tussen Nederland en UK zit hem vooral in hoe veel meer het hier leeft. Musical theater in het algemeen. In Nederland heb je misschien één groot theater in verschillende steden, hier in London, in 1 wijk alleen al, heb je meerdere grote theaters met allemaal geweldige shows! Het publiek, de fans, de mensen die ons komen supporten en die van de show houden zijn hier in grotere getale en wat meer aanwezig dan in Nederland. Uiteindelijk voel ik persoonlijk niet direct een verschil. Saigon in Nederland is zo vreselijk belangrijk voor mij en zal het altijd blijven omdat mijn eerste grote, professionele, productie was. Ik ben ondertussen wat ouder en mijn prioriteiten en ambities zijn ook veranderd. Wat niet wegneemt dat ik ontzettend dankbaar ben dat ik hier mag staan! Ik ben er denk ik alleen wat nuchterder onder dan ik misschien 10 jaar geleden zou zijn geweest. Maar, na de show het theater uitlopen en dan groepen mensen met programma boekjes te zien staan en die dan vervolgens ook MIJN handtekening en foto willen geeft natuurlijk toch een kick. En het is ook behoorlijk surrealistisch.”

Heb je al iets lopen voor na Miss Saigon?
“Plannen voor na Miss Saigon? Mijn visum voor Amerika! Mijn man is Amerikaan en ik wil me bij hem vestigen. We zijn er al mee bezig maar het duurt erg lang. Wat dat betreft komt het verhaal van Miss Saigon wel heel erg dichtbij soms! Gelukkig is ons verhaal niet zo dramatisch en loopt het hopelijk ook beter af!”

 Miss Saigon is nog tot 27 februari te zien in Londen!